निसटलेले तुझे शब्द वाचताना 


मी हि निसटत निसटत गेले 


शब्दातले तुझे भाव वेचताना 


प्राण माझे विस्कटत विस्कटत गेले 
.

..अंतर्नाद

आहे सदैव काही ... माझ्यात आटलेले
वेगात धावणार्या .. भेटेल का तुला ते ?

धारा खुळ्याच माझ्या .. आभाळ ही खुळेसे
या श्रावणात मेघा .. पेलेल का तुला ते ?
...अंतर्नाद

मधुरा मी

मधुरा मी तुझ्या हास्याची
अन मधुगंध तू अंतरंगाचा
मुक्त तुझ्या मनाच्या आसमंती
मी खग शुभ्र पंखाचा

किनारा मी तुझ्या हृदय तरंगाचा
अन केशर साज तू मम संध्येचा
मावळत्या वेळी उगाच काहूरलेला
मी क्षण तुझ्या स्पन्दाचा

अधोरेखित मी शब्द तुझ्या लेखणीचा
अलिखित सारांश तू मम काव्याचा
आकंठ जे बुडाले अन विरून गेले
मी ..श्वास त्या प्राणांचा

......... अंतर्नाद

तुझे नेहमीचेच निमित्त
"पाणीदार आहेत तुझे डोळे "
म्हणताना आजही शोधतोस
माझ्या मनात काही आटलेले ...

मी छाटत असते काही फांद्या
छोट्याश्या झुडुपाच्या
अन म्हणते " हे सुंदर वाढण्यासाठी
बरे असते थोडेसे छाटलेले "

"चित्रकार आहेत तुझे शब्द
रेखाटतात किती रेखीव चित्रे
तू बोलताना रंग होतात अश्रू
आणि अश्रूच होतात कुंचले "

तुझी रेखीव दाद ...ऐकल्यावर
निक्खळ निखळ हसते मी अन ...
मनाच्या कॅन्वासवरचे सुकलेले चित्र
पुन्हा निमित्ताने होत असते ओले ....
..........अंतर्नाद.

तुझे नेहमीचेच निमित्त
"पाणीदार आहेत तुझे डोळे "
म्हणताना आजही शोधतोस
माझ्या मनात काही आटलेले ...

मी छाटत असते काही फांद्या
छोट्याश्या झुडुपाच्या
अन म्हणते " हे सुंदर वाढण्यासाठी
बरे असते थोडेसे छाटलेले "

"चित्रकार आहेत तुझे शब्द
रेखाटतात किती रेखीव चित्रे
तू बोलताना रंग होतात अश्रू
आणि अश्रूच होतात कुंचले "

तुझी रेखीव दाद ...ऐकल्यावर
निक्खळ निखळ हसते मी अन ...
मनाच्या कॅन्वासवरचे सुकलेले चित्र
पुन्हा निमित्ताने होत असते ओले ....
..........अंतर्नाद.

सोबत तुझी

सोबत तुझी
म्हणजे मैफल जगण्याची
.. गाफील चांदण्यात
. . स्पर्शीक सुरेल खोडी
... चंद्राच्या शीतल किरणांची

सोबत तुझी
म्हणजे कविता आयुष्याची
...अबोल शब्दपल्लवी कधी
.. बोलक्या शहरात खुळी अबोली ..

सोबत तुझी
म्हणजे ..उर्मी जगण्याची
....तुला मी अन मला तू
... ओढ समजून घेण्याची

सोबत तुझी ...
म्हणजे.... ओळख वेदनेची
सांगड मनातल्या प्रीतीची
दुराव्यातल्या भीतीची

सोबत तुझी ....
म्हणजे ...ताण कोकिळेची
.. मधुर गोड पहाटे जाणीव
... स्वतःलाच स्वतः भेटण्याची

..................अंतर्नाद.

असेही

आरोप फार झाले .....शब्दांवरी असेही
आता अबोल झाले .... ते हुंदके तसेही

शोधू नकोस जीवा .... खाणाखुणा मनाच्या
झाले गहाळ जे ते .... माझे तसे नसेही

काहूर दाटलेला .... घायाळ सांजवेळी
हो थेंब थेंब आता ..... आभाळ हो कसेही

वाटेत ओळखीच्या ... देईल हाक कोणी
मी थांबले कितीदा ... झाले जरी हसेही

जाळू अहं जरासा ... थोडा उजेड आणू
काळोख हा कितीसा .... राहू कसेबसेही

..................... अंतर्नाद